Greek Meaning of intellectual
διανοούμενος
Other Greek words related to διανοούμενος
- ακαδημαϊκός
- ακαδημαϊκός
- εγκεφαλικός
- διανοουμενίστικος
- επιστημονικός
- διανοουμενίστικος
- μπλε
- εξαιρετικό
- Καλλιεργούμενος
- μορφωμένος
- μορφωμένος
- Διανοουμενίστικος
- διανοούμενος
- έξυπνος
- εγγράμματος
- μακρυμάλλης
- αυγοκέφαλος
- σπασίκλας
- μακριά μαλλιά
- νερντάτος
- σπασίκλας
- ο βιβλιολάτρης
- έξυπνος
- φωτεινό
- Έξυπνος
- διδακτικός
- Ευρυμαθής
- μεταλλικός
- μαθημένος
- μεσαία τάξη
- πεダンτικός
- πολυμάθης
- καθηγητικός
- γρήγορος
- εκπαιδευμένος
- έξυπνος
- Σνομπ
- σνομπ
- Αλαζόνας
- Διαβασμένος
- χαι-χατ
- υπερδιανοούμενος
- Πολυμαθής
- πολυμαθής
Nearest Words of intellectual
- intellectual nourishment => Πνευματική τροφή
- intellectual property => διανοητική ιδιοκτησία
- intellectualisation => Διανοητικοποίηση
- intellectualism => Διανοητισμός
- intellectualist => διανοούμενος
- intellectuality => Διανοητικότητα
- intellectualization => διανοητικοποίηση
- intellectualize => διανοητικοποιώ
- intellectually => διανοητικά
- intelligence => νοημοσύνη
Definitions and Meaning of intellectual in English
intellectual (n)
a person who uses the mind creatively
intellectual (s)
of or associated with or requiring the use of the mind
intellectual (a)
appealing to or using the intellect
involving intelligence rather than emotions or instinct
intellectual (a.)
Belonging to, or performed by, the intellect; mental; as, intellectual powers, activities, etc.
Endowed with intellect; having the power of understanding; having capacity for the higher forms of knowledge or thought; characterized by intelligence or mental capacity; as, an intellectual person.
Suitable for exercising the intellect; formed by, and existing for, the intellect alone; perceived by the intellect; as, intellectual employments.
Relating to the understanding; treating of the mind; as, intellectual philosophy, sometimes called mental philosophy.
intellectual (n.)
The intellect or understanding; mental powers or faculties.
FAQs About the word intellectual
διανοούμενος
a person who uses the mind creatively, of or associated with or requiring the use of the mind, appealing to or using the intellect, involving intelligence rathe
ακαδημαϊκός,ακαδημαϊκός,εγκεφαλικός,διανοουμενίστικος,επιστημονικός,διανοουμενίστικος,μπλε,εξαιρετικό,Καλλιεργούμενος,μορφωμένος
χυδαίος,αντιδιανοητικός,ακαλλιέργητος,Ακαλλιέργητος,αντιδιανοούμενος,αναλφάβητος,φιλισταίος,αργός,Αμόρφωτος,Αγράμματος
intellectively => πνευματικά, intellective => διανοητικός, intellection => διάνοια, intellected => διανοούμενος, intellect => Διάννοια,
